ما را بہ غمزه کشت و قضا را بہانہ ساخت
خود سوئے ما ندید و حیا را بہانہ ساخت
دست بہ دوش غیر نہاد از ره کرم
ما را چو دید لغزش پا را بہانہ ساخت
آمد برون خانہ چو آواز ما شنید
بخشیدنِ نوالۂ گدا را بہانه ساخت
رفتم به مسجدے از پٔے نظارهٔ رخش
دستش به رخ کشید و دعا را بہانه ساخت
زاہد نداشت تابِ جمال پری رخان
کنجِ گرفت و ترسِ خدا را بہانه ساخت
