گل از رخت آموختہ نازک بدنی را
بلبل ز تو آموختہ شیریں سخنی را
ہر کس کہ لبِ لعل ترا دیدہ بہ دل گفت
حقا کہ چہ خوش کندہ عقیقِ یمنی را
خیاطِ ازل دوختہ بر قامتِ زیبا
در قد توایں جامۂ سروِ چمنی را
در عشقِ تو دندان شکست است بہ الفت
تو جامہ رسانید اویسِ قرنی را
ازجامیِ بے چارا رسانید سلامے
بر درگہِ دربارِ رسولِ مدنی را
