قتیل لاہوری - ما را بہ غمزه کشت و قضا را بہانہ ساخت

ما را بہ غمزه کشت و قضا را بہانہ ساخت

خود سوئے ما ندید و حیا  را  بہانہ ساخت

دست بہ دوش غیر نہاد از ره کرم

ما را چو دید لغزش پا را بہانہ ساخت

آمد برون خانہ چو  آواز  ما  شنید

بخشیدنِ نوالۂ گدا را بہانه ساخت

رفتم  به  مسجدے از   پٔے  نظارهٔ  رخش

دستش به رخ کشید و دعا را بہانه ساخت

زاہد  نداشت   تابِ  جمال  پری  رخان

کنجِ گرفت و ترسِ خدا را بہانه ساخت

نظیری نیشاپوری - غافل بہ من رسید و وفا را بہانه ساخت

ما را بہ غمزہ کشت و قضا را بہانہ ساخت

خود سوئے ما نہ دید و حیا را بہانہ ساخت

غافل بہ من رسید و وفا را بہانه ساخت

افگنده سر بہ پیش و حیا را بہانه ساخت

آمد بہ بزم و دید من تیره روز را

نہ نشست و رفت و تنگی جا را بهانه ساخت

رفتم بہ مسجدے از پئے نظّاره رخش

دست بہ رو گرفت و دعا را بہانه ساخت

رفتم بہ مسجدے کہ ببینم جمال دوست

دستش بہ رخ کشید و دعا را بہانہ ساخت

آلوده بود پنجه اش از خون عاشقان

بستن به دست خویش حیا را بہانه ساخت

زاہد نداشت تاب نگاه پری رخان

کنج گرفت و ترس خدا را بہانہ ساخت

دستش بہ دوشِ غیر نہاد از رہِ کرم

مارا چو دید لغزشِ پا را بہانہ ساخت

خونِ ِ قتیل ِ بے سر و پا را بپائے خویش

مالید آن نگار و حنا را بہانہ ساخت

مستانه می گذشت نظیری بہ کوئے یار

آنجا رسید و سستئ پا را بہانہ ساخت