فریاد زافرنگ و دلآویزیٴ افرنگ

فریاد زشیرینی وپرویزئی افرنگ 

عالم ہمہ ویرانہ زچنگیزئی افرنگ 

معمار حرم باز بہ تعمیر جہاں خیز

از خواب گراں خیز 

از خوابِ گِراں خیز

اے غنچۂ خوابیدہ چو نرگس نِگَراں خیز

کاشانۂ   ما،  رفت   بتَاراجِ  غماں،   خیز

از نالۂ مرغِ چمن، از بانگِ  اذاں  خیز

از گرمیِ ہنگامۂ آتش نفَساں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز

خورشید کہ پیرایہ بسیمائے سحر بست

آویزہ بگوشِ سحر از خونِ جگر بست

از دشت و جبَل قافلہ ہا، رختِ سفر بست

اے چشمِ جہاں بیں بہ تماشائے جہاں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز

خاور ہمہ مانندِ غبارِ سرِ راہے است

یک نالۂ خاموش و اثر باختہ آہے است

ہر ذرّۂ ایں خاک گرہ خوردہ نگاہے است

از ہند و سمر قند و عراق و ہَمَداں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز

دریائے تو دریاست کہ آسودہ چو صحرا ست

دریائے تو دریاست کہ افزوں نہ شُد و کاست

بیگانۂ آشوب و نہنگ است، چہ دریاست؟

از سینۂ چاکش صِفَتِ موجِ رواں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز

ایں نکتہ کشائندۂ اسرارِ نہاں است

ملک است تنِ خاکی و دیں روحِ رواں است

تن زندہ و جاں زندہ ز ربطِ تن و جاں است

با خرقہ و سجّادہ و شمشیر و سناں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز

ناموسِ ازَل را تو امینی، تو امینی

دارائے جہاں را تو یَساری تو یَمینی

اے بندۂ خاکی تو زمانی تو زمینی

صہبائے یقیں در کش و از دیرِ گماں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز

فریاد ز افرنگ و دل آویزیِ افرنگ

فریاد ز شیرینی و پرویزیِ افرنگ

عالم ہمہ ویرانہ ز چنگیزیِ افرنگ

معمارِ حرم، باز بہ تعمیرِ جہاں خیز

از خوابِ گِراں، خوابِ گِراں، خوابِ گِراں خیز

از خوابِ گِراں خیز