زمـــن بر صوفی .ملا ســـــــلامی کــــه پیغام خـــدا گفتند مـــارا
ولی تأویل شان در حیرت انداخت خــــدا وجبرئیــل ومصطفی را
***
نـه با مـــلا نـه با صـوفی نشـیـنم تــو میــــدانی نـه آنـم مـن نه اینم
نـویـس الله بـــر لـــــوح دل مــن که هـــم خود وهـم اورا فاش بینم
***
دل مــلا گــر فـتار غـمـی نیست نگاهی هست ودر چشمش نمی نیست
ازان بگـــریخــتـم از مکتـب او که در ریگ حجـازش زمزمی نیست
***
ســر منــبر کلامـش نیشدار است که اورا صد کتاب اندر کنار است
حضور تــو مـن از خجلت نگفتم ز خــود پنہان وبر ما آشکار است
***
دل صاحب دلان او بـرد یا مـن پیـــام شـــوق او آورد یـا مـن
مـن ومـلا زکیش دین دو تیریم بفر ما بر ہدف او خورد یا من
***
گـر فتم حضرت مـــلا ترش روست نگاهش مغــز را نشناســد از پوست
اگـــر با این مسـلمــــانی کـــه دارم مــرا از کعبــــه میـــراند حق اوست
***
فـــر نگی صید بست از کعـبه ودیر صــدا از خانقـــا هـــان رفـت لا غیــر
حـــکایت پـیش مـــلا بـــاز گفــتــند دعـــا فـــرمــود یـــــارب عـاقبت خیر
***
بــه بنــد صوفی ومـــلا اســــــیری حـیات از حکــمت قــرآن نگیـــــری
به آیاتش ترا کاری جزء این نیست کـــــه از یس آن آســــــان بمیـــری
