بہ گردِ مرکزِ خود صورتِ پرکار می رقصم
محیطِ بے کرانم من قلندر وار می رقصم
چو اندر این وجودے خود مقامِ یار می بینم
ہزاراں پردہا چاکم ہزاراں بار می رقصم
منم بے تاب و بے صبرم قتیلِ نظرِ بے باکم
بچشمِ شوخِ آں شوخے پئے دیدار می رقصم
حیائے شانِ بے چُونم متاعِ کنز مخفی ام
ز انوارِ تجلائے سرِ بازار می رقصم
اگرچہ رشتہ جانے و جاناں سر پنہانم
خوشا آں حلقہ گیسو کہ من بردار می رقصم
جلائے آبِ شمشیرم ضیائے درِ مکنونم
سراپا کیف و مستی ام قلندر دار می رقصم
ولی را خود نمی دانم نثارِلذت ہوئم
اگرچہ لامکاں دارم پئے اظہار می رقصم
از ولی الدین
