ما را بہ غمزہ کشت و قضا را بہانہ ساخت
خود سوئے ما نہ دید و حیا را بہانہ ساخت
غافل بہ من رسید و وفا را بہانه ساخت
افگنده سر بہ پیش و حیا را بہانه ساخت
آمد بہ بزم و دید من تیره روز را
نہ نشست و رفت و تنگی جا را بهانه ساخت
رفتم بہ مسجدے از پئے نظّاره رخش
دست بہ رو گرفت و دعا را بہانه ساخت
رفتم بہ مسجدے کہ ببینم جمال دوست
دستش بہ رخ کشید و دعا را بہانہ ساخت
آلوده بود پنجه اش از خون عاشقان
بستن به دست خویش حیا را بہانه ساخت
زاہد نداشت تاب نگاه پری رخان
کنج گرفت و ترس خدا را بہانہ ساخت
دستش بہ دوشِ غیر نہاد از رہِ کرم
مارا چو دید لغزشِ پا را بہانہ ساخت
خونِ ِ قتیل ِ بے سر و پا را بپائے خویش
مالید آن نگار و حنا را بہانہ ساخت
مستانه می گذشت نظیری بہ کوئے یار
آنجا رسید و سستئ پا را بہانہ ساخت
