دلم در عاشقی آوارہ شُد، آوارہ تر بادا
تَنم از بیدِلی بیچارہ شد، بیچارہ تر بادا
گر اے زاہد دعائے خیر می گوئی مرا ایں گو
کہ آں آوارۂ کوئے بتاں، آوارہ تر بادا
دلِ من پارہ گشت از غم نہ زانگونہ کہ بہ گردد
اگر جاناں بدیں شاد است، یا رب پارہ تر بادا
ہمہ گویند کز خونخواریش خلقے بجاں آمد
من ایں گویم کہ بہرِ جانِ من خونخوارہ تر بادا
چو با تر دامنی خو کرد خسرو با دوچشمِ تر
بہ آبِ چشمِ مژگاں دامنش ہموارہ تر بادا
امیر
خسرو
کوئی تبصرے نہیں :
ایک تبصرہ شائع کریں